Destijds werd er geld ingezameld, bijvoorbeeld in een dorp, om een eigen kerkgebouw te stichten. Altijd is dat kerkgebouw ook door kinderen en kleinkinderen van diezelfde parochianen onderhouden, naast de andere kosten voor salarissen van priesters, onderhoud en andere zaken.
Waarom zou het besluit van de kardinaal en bisschoppen nu als gevolg moeten hebben dat - als de kerken worden gesloten en verkocht - de opbrengst voor het Bisdom zou moeten zijn ?
Dat is de vraag die mij heel vaak wordt gesteld: "Gemeenschapsgeld vloeit in de kas van Kardinaal en Bisschoppen !"
Het antwoord ?
Kerkjuridisch is dat 100% in orde. Maar MOREEL is het anders als een kerkgebouw tegen de zin van de geloofsgemeenschap wordt gesloten, zeker in de situatie dat die geloofsgemeenschap vitaal blijkt te zijn en bereid is om de komende jaren de kosten te willen opbrengen.
Er horen geen besluiten te worden genomen van kerkelijke zijde voordat er degelijk overleg is gepleegd met een PAROCHIANENRAAD.
Modellen daarvoor zijn volop voorbeelden in het Nederlands recht te vinden. Maar - jammer genoeg - niet in het kerkelijk recht !
mr. Wim Gaalman.
